"Bizim sınıfta bir ben varım Beşiktaşlı."
"Elli kişilik sınıfta üç kişi Beşiktaşlı iyi mi."
Özcan, Agop, ben…
"Bizim ufaklığın sınıfında bir Kamuran'ın oğlu var bir de benimki."
***
Çocukluğumdan beri duyarım bu ve benzeri cümleleri
Çim kanar.
Ondandır
Yolda bir Beşiktaşlı gördüğümde gidip elini sıkmam.
Hele de bir çocuksa atkısını takmış
Bağrıma basmam, ondandır.
Ukdedir içimde
Günü geldiğinde bütün bir sınıfı Beşiktaşlı görebilmek.
****
Yanda gördüğünüz fotoğraf
Geçtiğimiz hafta içi elime geçtiğinde
Bunlar düştü aklıma
Ve depreştim birden
Tek ayak üzerinde durma cezası verilmiş
Bu 3 Beşiktaşlı kafadarın
Okulun koridorundaki pozisyonunu anlatan bu resim
'Ne diyor?' derseniz
Skandal derim.
İçindeki kıskançlığı saklayamayan bir başka takım taraftarı sınıf büyüğünün (!)
Çırpınışlarıdır belki fotoğrafa yansıyan
Ya da
“Beşiktaş karın mı doyuruyor?"
Ne işiniz var formayla?
"Dersinize çalışın yoksa sınıfta kalırsınız" diyerek
Başka bir açıdan bakan öğretmenin
Despot tarzıdır belki de.
Lakin zaviye ne olursa olsun
Hiç yakışıklı durmuyor.
***
Tabi ki bu üç kafadarın sınıfa formayla gelmesi tesadüf değil.
Kuvvetle muhtemel babaları koyu bir Beşiktaşlı
Ve yendikleri maçın ertesinde
Çocuklarına Beşiktaşlılığı aşılamak için böyle bir yol seçmişler
İyi de yapmışlar.
Laf aramızda
Geçen Çarşambada bizim ufaklık formasıyla gitti sınıfa
Olması gereken de bu bence
O yüzden
İbreti alem maksadıyla koridora saf tutulmuş
Bu üç bebenin hatırına
Koca sınıflarda bir iki kişi olan çocuklarımızın
Yüzü suyu hürmetine
Okulun son haftasına çocuklarımızı
Formasıyla yollayalım sınıflarına
Tarihin akışına çelme takıp,
Böyle gelmiş böyle gitmez diye çentik ataraktan
Ve Özcan'la Agop’u yad ederken
Hadi bakalım…
Tabutumu Beşiktaşlı taraftarlar taşısın
Stadın açıldığı ilk gün bile,
Ne tribünsel bir etkinlik,
Ne görsel bir şov,
Ne de anlamlı bir kareografi yapabildik.
Bırakın yapmayı düşünülmedi bile
Niye?
Çünkü yönetim para,
Taraftar da bilet peşine düşmüştü.
Ya da düşürülmüştü.
Seyircileşmeye doğru hızla giden ince bir yolda olunduğunun farkında bile değildi insanlar.
Gerçek bütün cüssesiyle
Yatarken upuzun orta yerde,
Alınan galibiyetler kamuflaj oluyordu yaşananlara okadar.
Taraftar bile ayrı ayrı konuşlanmıştı statta
Biri 'ha!' Deyince iyi ses çıkıyor dedi,
Biri ıslık çalınca
Bizde eve döndük!!!
***
Takım iyi oynarken
Taraftara ihtiyaç olup olmadığını anlayamazsınız.
Ben hep dedim mesela
Hep taraftar takımı ateşliyor
Biraz da takım ateşlesin taraftarı diye.
Bilahare Sivas'ta yenince
Taraftarın içinde olduğu durum hiç konuşulmadı bile
Ve geçtiğimiz cumartesi
Maçın içinde o kadar gel-git yaşadı ki takım.
Tribünlere en ihtiyaç duyulan zaman Akhisar maçıydı inanın.
2-2 olduğunda sırtlanması,
Mağlupken, morali bozukken itilmesi gerekiyordu.
Bu olmadı
Olamadı, daha doğrusu cümle gibi gözüküyor.
İnanılmaz enerji.
Gerginlik ve stres yüzünden sahaya problemli yansıyor.
Mario Gomez’in "Olanlara anlam veremiyorum" dediğinde bu zaten
Yanlış anlaşılmasın,
Haşa ve kata eleştirmiyorum
Haddime de değil.
Eleştirsem,
O zaman 'kalk gel' denileceğini biliyorum.
Eleştirecek de bir şey yok zaten.
Derdim,
Taraftarın bilet derdine düşürülmesinden mütevellit,
Tribün aktivasyonlarını unutması.
Baksanıza,
Daha Akhisar maçı oynanmadan,
Kayseri maçının bilet fiyatlarını açıkladılar.
Pardon!!!
Ev fiyatlarını!!!
Bu taraftarı kategorileştirmekten başka hiçbir işe yaramaz.
Benden söylemesi.
E-tabii, bu duruma gelinmesinde bazı arkadaşların emeklerine unutmamak gerekiyor!!!
"Birlikte yola çıktıklarınızı,
Yolda bulduklarınızla değişirseniz başarılı olamazsınız"
Ne güzel bir sözdür Ya Rabbim.
Neyse! Netice itibariyle,
Taraftarın şu safhada ne kadar önemli olduğunu anlatmak istedim ama beceremedim herhalde!
En iyisi sözü rahmetli Cenk Koray'a bırakalım.
Belki o anlatabilir.
Ne demiş biliyor musunuz?
"Ben giderken beni kimse alkışlamasın,
Tabutumu Beşiktaşlı taraftarlar taşısın yeter".
Hadi bana eyvallah
