Ayak mı uyduramıyoruz?
Ritim mi bozuk?
Yeni Çağ dedikleri üzerimizden kamyon gibi geçerken Bu dengesiz, Bu detone, Bu yanlış notadan giren sevda türküsü ne ola ki!
Alkış sesleri hep çatlak.
Ben mi doğru yorumlayamıyorum diye,
Ters ayakta kalıyorum bazen.
Özellikle son senelerde Beşiktaş camiasında peydahlanan,
Futbolcu alımlarına ve satımlarına yönelik,
Düşünce ve üslup farkı,
Benim gibi birçok insanı şaşırtmakta.
Vakti zamanında,
Takıldığı kahve,
Bulunduğu lokal,
Gittiği yazlık haricinde,
Düşüncelerini paylaşma fırsatı bulamayan
Ve görüşlerini yalnızca arkadaş çevresinin bilebildiği kişileri,
Şimdilerde sosyal medyada arz-ı endam ederken görüyoruz da Allah’tan,
İnsanlar hakkında geniş bir perspektife vakıf olma şansı yakalıyoruz.
Tabii gerçek kişilerse!!!
HHH
Gördüğümüz kadarıyla ortak sevdanın adı Beşiktaş.
Kimi hoyrat seviyor,
Kimi romantik.
Maneviyatçı kimi.
Tribüncü.
Kimi kulüpçü,
Kimi ticari.
Ben tribüncü ve maneviyatçı şıklarındayım.
Taraftar gözüyle bakmaktayım Beşiktaş’a
ve futbolculara.
Futbolcu alışverişlerinde yönetimin her yaptığını onaylamak adına,
Çıkan muhalefet seslerini,
“Giden gider baki kalan Beşiktaş’tır” klasiğiyle,
Duygusal bir cephe açarak susturmaya çalışan kesime hayret ediyorum.
Taraftar iyi futbolcuyu,
Evdeki duvarına poster yapsın diye istemez ki.
Rakiplerle yapılacak mücadelede başarılı olunsun diye ister.
Yoksa tribünde söylenen her bestede,
Şampiyon olmayı istemekle ilgili bir şarkıyla niye baş başa kalıyoruz ki!
“Bir de Beşiktaş şampiyon olsun diye sevilmez” klişesi var.
Nereye çevirsek kafamızı ona çarpıyoruz.
Tabii ki Beşiktaş’ın topluma verdiği,
Kişilere yüklediği değerler var.
Kült ve salt olarak bakmalıyız tabii ki Beşiktaş’a.
Adı yeter.
Ne de olsa ve Allah’tan,
15 sene şampiyon olamadığımız dönemlerde,
45 bin-46 bin seyirciye oynadığımız günleri gördü bu gözler.
Lakin 1.5 asırlık Beşiktaş,
“A.Ş.” oldu.
Ne diyorsunuz?
Ya da ne denildi?
Ahh!! Ahh!!
Bu yandan yandan algoritmalar,
Bu her köşe başına kurulmuş can pazarı,
Neyse.
Özetle.
Amaç ve hedef güzergahında,
Kalite ve uyum kaçınılmazdır.
İyi ve uyum sağlamış topçuyu tutacaksın.
Mesela Fabri?!
HHH
Niye satılıyor diye soracak oluyorsun?
Hemen piyasaya,
Kendisinin gitmek istediğiyle ilgili,
videolar yazılar çıkıyor.
Avukat çok!
Gitmek isteyebilir eyvallah.
Peki sen onu tutmak için ne yapıyorsun?
Soru bu işte.
“El-cevap”
Gitmek isteyen gider, kimseye dur demeyiz.
Vaşşşşşşşşş.
Hamaset çarpı hamaset.
Niye ki?
Sen bir kızı çok seviyorsun,
Kız sana azıcık naz,
Biraz da kapris yaparak,
Trip atıp, ayrılalım diyor.
Ne yani?
Sen,
Kapı orada! Güle güle mi diyorsun?
Dikkat!
Seviyorsan! diye konuşuyoruz.
Fabri cephesinde böyle duygusal bağ olmayacağından (!)
İşine yarıyorsa,
Uyum sağlamışsa ve güven veriyorsa,
Ne kadar gitmek istese de
Kal demelisin.
Hele tüm dünyada ve bütün büyük takımlarda,
Ciddi ciddi iyi kaleci sorunu varken.
Bakın Cordoba’dan sonra kaç şampiyonluğu kaleci yüzünden vermişiz.
Derdimiz budur.
Sonra burası Borsa İstanbul mu ki?
Elindeki her değeri parayla biçimlendiriyorsun.
Değerini bulan her futbolcu gidermiş.
Ne münasebet.
Barındırdığı bütün değerlerle bende yaşamasında,
Ne sakınca var ki!
Bak Vedat Okyar’ı her seneyi devriyesinde anıyorsun.
Yusuf Tunaoğlu,
Şeref Bey,
Süleyman Seba.
Yetiştirdiğin bir sürü değer.
Metin-Ali-Feyyaz.
Atom Karınca Rıza.
Gökhan Keskin.
Bak! Muslera ile yeniden sözleşme imzaladılar.
Volkan’la senelerce oynadı F.Bahçe.
O yüzden bazı kilit noktaların,
Ve vazgeçilmezlerin olmalıdır.
“Pascal’ı satanı biz de satarız” mantığından nerelere geldik.
Eskiden iyi futbolcu gelsin diye
İnternet sitelerinde,
Havalimanlarında sabahlara kadar nöbet tutulurdu.
Can atardık.
İyi futbolcu göreceğiz diye.
Şimdi ise satmak için pazar kuruluyor neredeyse.
Bir terslik var ama!!!
Akşam
