Ne olduğunu bir türlü çözemediğimiz büyük bir, “Girizgah”tayız. Gitmelerin binbir türlüsünü yaşıyoruz. Çekip başını gidenler bir yanda dururken, Gitmek için çırpınıp gidenleri seyrediyoruz, en sahte tribün şirineliklerinde.
Bir de, gitmesi uzay kriptosu gibi olanlar var.
Hepsi orta yerde dururken, Daha değişik bir ayrılık modeli de, “Şenol Güneş, akşamki maçtan sonra gidiyor” haberi kucağımıza bırakılarak yapıldı.
Belirsizlik ve çemkirme herkese zarar verir. En çok da topçulara. O yüzden gitmek isteyenle, Hizmet etmek isteyini ayırt etmekte fayda var. Ki herkes önünü görsün. ???
Gündem yoğunluğundan maçı yazamayacağız neredeyse. Quaresma cezalı, Medel altın makas, Kagawa yedek, Burak Yılmaz ise sahnedeydi. Şeref Bey’deki pozitif enerjiyi ne zamandır bu kadar yüksek görmemiştik.
Maçın başındaki alıştırma paslarını en güzel tamamlayan 7. dakikadaki, Ljajic, Atiba, Gökhan üçgeniydi. Nirvanadaki yıllara gittik bir anda. Önde basıyor, hataya zorluyorduk. Onlar da yan pas yapıyor, oyunu soğutmaya çalışıyordu. Ama toplu oyunda ritmi yakaladık mı hızlı çoğalıyor, Eski maçlardan kesitler veriyorduk.
Hızlı, Agresif ve Çalışkan.
Ama adamakıllı bir gol pozisyonu görememiştik daha. Atiba ve Lens’in birer dakika arayla, Ceza sahasının yan ve ön çizgilerindeki düşürülmelerine çalınan faul atışlarından da sonuç alamadık. İçimizden “Haydi” diyorduk ve Dakika 40’a geldiğinde tipik bir Burak Yılmaz golü vizyona giriyordu. Kendini arkada unutturma, Yüksek pasa göğüs kontrol ve vuruş. Uzak direk dibine çarpan top ağlara gittiğinde ilk yarı da sonuçlanıyordu: 1-0.
İkinci yarıda rakip takımın gol atarım diye yüklendiği dakikalarda, Defansında açıklar vermeye başlamıştı. Bunlardan birinde Ljajic, İstanbul Boğazı’nı tepeden gören bir cam kenarı manzarasında, Topu kaleci Muhammed’e nişanladı. Oyunu domine etmek adına ufak tefek hareketler gerekiyordu ki, Burak Yılmaz, yaptığı pres sonucu orta sahada kaptığı topla sahili bir çırpıda geçti. Vücut hareketiyle rakibini oyundan düşürdükten sonra maçı rahatlatan vuruşu yaptı: 2-0.
Sonra Kagawa girdi oyuna. Ljajic topuk şova, Tribünler oley çekmeye başladı. Ligin tepesiyle oyun ve hava farkını dile getirmeye kalktığımızda, Lezzet Beşiktaş’tan yana düşüyor. Hele özenildi mi tadından yenmiyor. Dün gece de öyle bir sofraya denk gelmiştik.
Ne diyelim? Sofradan kalkmamak dileğiyle.
Akşam
