Dün akşamki Genk maçı başlamadan evvel, iki büyük ayrıntı göze çarpıyordu.
Tabii ki bence.
Biri Pepe’nin yokluğunda Roco’nun niye yedek soyunduğuydu,
Hal böyleyken de bu arkadaşın niye alındığıydı.
İkincisi de canı istediği zaman maça gelenlerin,
Dün akşam maça gelmeyi canlarının istememiş olmasıydı!!!
Aslında bu iki ayrıntıdan üçüncü bir şık çıkıyor ki,
Onu da ilerleyen günlerde kaleme alacağız.
Maç başladığında ise havadaki soğuğu hissediyorduk ama
Esas soğuk sahadaydı.
İlk 10 dakikada topa sahip olamamıştık daha,
Ve rakibi yarı sahamızda kabulleniyorduk.
Alışmadığımız bir dan-dun futbolu orta yerde duruyordu.
Dakika 20’ydi ve anlamlandıramadığımız bir durgunluk söz konusuydu.
Eeee!
Misafirin önüne böyle sofra açarsan, gelir baş köşeye kurulur.
Ve o masada söz sahibi olur.
Ve bu kadar ikrama gol yersin tabi: 0-1.
Boğazından tek lokma geçmez olur.
Tribünler bağırıyor ya, ‘Kursağımızda kalıyor’ diye,
Öyle…
Bu saatten sonra birinin çıkıp da isyan etmesini bekliyoruz artık.
Ve o masayı ters çevirmesini.
İkinci yarı başladığında
İlk yarı ne yaptığı belli olmayan Larin çıkmış,
Yerine Love oyuna dahil olmuştu.
Biraz daha derli topluyduk,
Ama yeterli değildi.
Quaresma’nın, Lens’in adam eksiltmesi,
Medel’in daha öne çıkması
Gökhan’ın Caner’in daha dolu bindirmesi,
Oğuzhan’ın sorumluluk alması gerekiyordu.
Hiç biri olmadı halbuki.
Üstüne boşluklar veriyorduk,
Peş peşe hem de.
Karius bir çoğunda başarılıydı ama,
İkinci gole engel olamadı: 0-2
Evet tuhaf bir gece yaşıyorduk.
Bir ara Genk ceza sahasında oluşan karambolle Love’un golüyle ayağa kalktık. Durum 2-1 olmuştu ama,
O ısırıp, koparacak takım yoktu sahada.
Rakip elini kolunu sallaya sallaya kalemize geliyor,
Güle oynaya goller atıyordu.
Biz birilerinin masayı devirmesini beklerken,
Oturup da hala tabağı sıyıranlar var!!!
Akşam
