Müşterisinin üzerindeki montun,
Ayağındaki ayakkabının markasına göre racon kesen mekan sahibinin,
Bırakın mekanına gitmeyi,
Yüzüne bir daha bakmayan insanlarız biz.
Yani,
“Alın futbolunuzu, çalın başınıza” diyesi geliyor insanın ya,
Neyse, O moda girdik artık.
Anlayın gayrı.
Ar çatlamış,
Vicdan kalmamış.
Futbol bitmiş.
Hakemler neredeyse milletinin beynini yakmış durumda.
Çiftesini geçtik,
Üçlü-beşli standartlar söz konusu hakem kararlarında artık.
Beyin emse, mide kabullenmiyor işi.
Kusuyor.
Taraftar dışındaki herkes,
Sosyal alemde verilen şerbetle nabız dinliyor.
Baktın nabız sakin, işleme geçiliyor.
Hızlı ve agresif ve asiyse,
Profesyonelce elden ayaktan çekiliyor.
Ve işin acı tarafı,
Ağzını hayat boyu açmaması gerekenler,
Püüü! Mangalda kül bırakmıyor.
Peki ne olacak bu işin sonu?Ne olacak?!
101. yıl için 15 sene sonra ne konuşuyorsak,
Bir 15 sene sonra da bugünleri konuşacağız.
Değişmeyen bir devran söz konusu.
Ya düşünsenize.
Östersunds’a elenen takım şampiyon,
Vardar’a elenen takım ikinci oluyor neredeyse.
Buna mukabil, Şampiyonlar Ligi gruplarından namağlup çıkan takım 4. oluyor neredeyse.
Lakin iğne-çuvaldız bileşkesinde,
İğneyi defalarca kendimize batırmamız gerekiyor.
Defalarca anladınız mı!
Öyle “Hakkımızı aldılar, gittiler” demek yok yani.
Karikatürize edilmiş bir senaryonun, bilmem kaçıncı sayfasındayız.
Aha! Maç da başladı işte.
Biri sağdan kayıyor,
Öbürü ortalıyor.
Oyun ya,
Biz seyrediyoruz.
Tam o sırada beriki kafayla uzaklaştırdı.
Laf aramızda Adriano da iyi vurdu topa ha!
Hakem her zamanki gibi başlarken de düdük çaldı, oyun oynanırken de.
Maç bittiğinde de düdük çaldı.
Çaldı, çaldı, çaldı.
Akşam
