Söz Bitti Ve Maç Başladı
Beşiktaş takımı yüzlerine vuran gerginliği atlatabilsinler diye top dolaştırıyor, Göztepe ise rahat bir şekilde bildiği topla oynuyordu. Tam bu geçiş döneminde Beşiktaş da en iyi bildiği şeyi yaptı. Gol attı. Ghezzal'ın yüksek kornerinde, ceza sahasında dolaşan top en son Vida'nın kafasından ağlara gidiyordu: 0-1.
Bu Gol Beşiktaş İçin Abbasağa'da Alınan Derin Bir Nefes Kadar Önemliydi
Golden sonra kapandık gibi duruyordu ama Göztepe'nin gelmesi işimize yarayabilirdi. Zira arka tarafı bomboş bırakmışlardı, işte tam da burada iş düşen N'Koudou ve Töre'nin savruk olduğunu gördük. Bahsettiğimiz bu topçular aksayınca rahat rahat pozisyon bulmaya başladılar. Ve yüksek bir topta gol yedik: 1-1
İstediğimiz oyunu oynayamıyor, baskı kuramıyorduk ama Beşiktaşlı futbolcuları soyunma odasında bir sürpriz bekliyordu. Galatasaray karşısında Malatya'nın öne geçtiği haberi, Beşiktaşlı topçuları biraz daha rahatlatmış olabilirdi. Dakika 55 olmuştu, ne onlar ne de biz atak yapabiliyorduk. Hoş bu tabloyu gören Sergen Hoca da atak yapamıyordu. Zira kulübesinde tek bir hamle oyuncusu kalmamıştı. Devre arasındaki sürpriz haber bile tetiklememişti futbolcularımızı. Bireysel performansların öne çıkması, birilerinin sazı eline alması gerekiyordu ki; Larin'in o ısrarcı pozisyon kovalaması penaltı kazandırdı Beşiktaş'a. Gizli bahçe Ghezzal topun başına geçtiğinde, uzun zaman sonra kalbimin küt küt attığını hissettim. Ghezzal da öyle küt diye vurdu topa: 1-2
Bu gol Türkiye'nin dört bir yanında, bütün sokaklarında iftar topu gibi patladı. Ülkeye yayılacak coşkunun ayak sesleriydi gelen. Terziler yarından tezi yok, iş başı yapsınlar, bayrak diksinlerdi. Siyah-Beyaz'a donatacaktık her yeri zira. Ve Beşiktaş limanı. Ve binlerce tekne. Ey İstanbul! Bekle zafer türküleriyle geçişimizi. Ve yazımızı çok eski bir besteyle şampiyona hediye ederek bitirelim. Fener'le, Cimbom'la en kralıyla, her zaman her yerde başa çıkarız. BEŞİKTAŞLIYIZ...
