Mutlaka Önlem Alacak İlla Ki İnce İp Uçları Verecek
Ve kesinlikle olmaması gerekenleri tembihleyecektir Sergen Hoca. "Lakin en sonunda çıkın ne yapıyorsanız yapın, bu maçı alın" diyecektir. Biz de öyle diyoruz. Artık Beşiktaş'ın kadrosunu görünce, Şeref Beyler'e, Ahmet Fetgeriler'e kadar gidiyorum vallahi. Sanki yüz yıldır aynı çocuklarla oynuyormuşuz gibi geliyor zira.
Anlayın Gayri
Galatasaray geçen haftalardaki kadrosunu bozmuş, daha tecrübeli topçulara yönelmişti. Her şey ortadaydı ve maç başladı. Welinton'un milimlerle hesaplanacak golü güme giderek başladı hem de. Daha dakika 1'di ve iştahımız iyi gözüküyordu. 6-7 kişiyle önde basıyor, Galatasaray'ın çıkış kanallarını kapatıyorduk. Her şey iyi gidiyordu ki defansın arkasına atılan hızlı topun kurbanı olduk. Babel'in gol sonrası hareketlerini tasvip etmemiz mümkün değil tabii: 1-0
Oyun kurgumuzdan taviz vermiyorduk, 10 kişiyle rakip sahaya çöküyor, Galatasaray'ın nefes almasına bile izin vermiyorduk. Tek kurtuluşları uzun toplardı ve öyle bizim sahamıza gelebiliyorlardı. Bu tip durumlarda arka tarafı kontrol etmek gerekiyordu ki, gol de öyle geldi zaten. İşte o topyekûn geldiğimiz kornerlerden birinde Atiba'nın forması Donk tarafından çekildiğinde Cüneyt Çakır, VAR'a giderek penaltı noktasını gösteriyordu. Ve Ghezzal topla Muslera'yı ayrı köşelere yolladı: 1-1
Bu penaltı Cüneyt Çakır'ın işaret fişeğiydi ve bir dakika sonra aynısını Galatasaray'a çaldı.
Sonrası gol oldu tabii: 2-1. Bir saatlik bölüm tükendiğinde ilk yarıya oranla daha temkinli bir görüntü çiziyordu Beşiktaş. Orta sahada top kapma savaşları vardı ama anlaşılan kim yorulursa hakimiyeti ele verecekti. Bu minvalde Necip ve Dorukhan'ı aldık oyuna. Kilitlenen oyunlarda, yedek kulübesindeki oyuncuların ehemmiyeti burada ortaya çıkıyor ki; taktik hamle yapabilesin. Sergen Hoca maalesef yokluktan çaresiz kaldı bu maç. Zorunluluktan tek hamle yapamadı. Ve üçüncü Galatasaray golüne engel olamadık. Maç bitti ama şampiyonluk şansımız da avantajımız da devam ediyor.
İyi düşünelim, iyi bitsin.
Akşam
