Kovalamak bazen iyidir de Koştuğun kadar kaçan varsa sıkıntı.
Beşiktaş’ın iyi bir ivme yakaladığı son 5 haftalık dönemde, Aranın kapanmaması, Öndekilerin tökezlemesiyle mümkündü ki, Olmadı.
Allah’tan şevk ve heyecanı iyi yaşıyoruz ve yaşatıyoruz.
Bu maçın diğer koşulardan ayıran en büyük özelliği, Derbi başlıklı makaleyi, gözdağı vererek bitirebilmemiz halinde; Rakiplerden falso yapmasını bekleme zeminini Özgüvenle pekiştirmemiz olmasıydı. Ve bu şevkle…
Kagawa’yı ilk onbire monte eden Şenol Güneş, sol tarafta Güven’i, sağ tarafta da Lens’i tercih edip, ana şi de Dorukhan’la, Atiba’ya teslim etmişti. ‘Maç hızlı başladı’ diyeceğim ama Enerji takviyesi yapan teleferik gibi, Her faul atışı en az 3-4 dakikaya tekamül etti.
Yavaşlatıyorlardı akıllarınca. Tabi birinci viteste 80’le kalkan arabaya, Enerji takviyesi hava. Hafif marşa bastın mı 120’ye çıkan motoru zaptedemezsin. Ancak acı fren yapman lazım Ki, nefi s bir voleyle, Önce Gökhan Gönül asıldı frene. Top kaleye gittiğinde biraz yavaşlarız diyordum ki, Ne mümkün. Durmuyordu araba. Attığı golün tekmesinin aynısını ayağında hissetti Gökhan. Net penaltıydı. VAR’a gitti hakem, geldiğinde Burak durumu 2-0 yapmıştı.
Arka arkaya gelen gollerden sonra boşa aldık arabayı. Müziği açtık ve şevkle.
Kagawa’nın oyuna hakim tavırları ve top kullanması bir yana, Fenerbahçe’nin 35’inci dakika itibariyle kalemize dahi gelememesi, İki renkli kare olarak duruyordu orta yerde. Lens bir ara Tolgay’ı dürüm yerken yakaladı. Yanından bir şelale gibi akıp geçtiğinde, düşeceği yeri seçemedi sadece. Lens’in en büyük sorunu da bu bence. Final sahnelerinde sınıfta kalıyor.
Ve ilk yarının son dakikasında Lens’in yapamadığını seri ve hızlı bir driplingle Ve tabii usta bir vuruşla Burak yaptı: 3-0.
İkinci yarıda yükselen özgüvenle, düşen moralin draması sahneleniyordu. Biri oyunu rölantiye alayım derken, Öteki düşen moralini kaldırmaya çalışıyordu. Ve bu bağlamda gol yedik. Hayat da böyledir işte. Bırakmayacaksın kendini. Saldın mı sıkıntı.
Hadi toparlanın demeye kalmadı ki maç 3-2 oldu. Panik, heyecanla karıştığında önünü alamazsın. Kısa süreli şoklar olur ya, Öyle. Garip işler oluyordu ki, Bir pozisyon evvel ağzının içine gelen ortaya çıkmayan Karius’a kızarken, Aynı Karius 30 metreden gelen bir topa ‘Merhaba’ dediğinde, Tabela 3-3’ü gösteriyordu.
Daha da kalem gitmiyor. Hani diyor ya şarkıda, “Yar deyince kalem elden düşüyor. Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyor…”
Akşam
